Krem z selera

Szczerze to seler zdecydowanie nie jest moim ulubionym warzywem. Pamiętam jak czasem był serwowany w moim rodzinnym domu na niedzielny obiad w postaci sałatki z jabłkiem. Ani widok, ani jego smak nie zachęcały do skosztowania. Robiłam wszystko, żeby nie musieć tej sałatki jeść. Gdyby nie bliska obecność moich rodziców to pewnie wykorzystałabym patent z przedszkola, jaki stosowałam, kiedy na obiad była wątróbka, czyli zakopałabym ją pod furą ziemniaków. No a tak musiałaby wystarczyć moje lamenty, bunty i deklarację, że wszystko tylko nie to. Na szczęście rodzice odpuszczali mi. Bardziej i dłużej przekonywali mojego brata, twierdząc, że to taka męska sałatka. Kiedy zobaczyłam przepis na ten krem w książce "Jadłonomia" stwierdziłam, że dam selerowi szansę i przygotuję go w tej odsłonie. Gdzieś w połowie gotowania, kiedy jego intensywna woń rozchodziła się po mieszkaniu, byłam bliska zwątpienia, ale cieszę się, że nie zrezygnowałam i dotrwałam do końca. Krem był pyszny i naprawdę mi zasmakował. Przepis odrobinę zmodyfikowałam, zastępując mleko roślinne tym standardowym, ale wierzę, że nie miało to wielkiego wpływy na smak zupy, ale szczegóły w przepisie. 

Składniki:

1 por

1 korzeń selera 

2 średnie ziemniaki

1 jabłko

2 l wody

1 szklanka mleka

2 liście laurowe

1 ziarno ziela angielskiego

1/2 łyżeczki majeranku

szczypta gałki muszkatołowej

sól

pieprz

olej

1. Pora pokroić w piórka (tylko jasna część). Wrzucić na rozgrzany olej na patelnie i poddusić z liśćmi, majerankiem i zielem.
2. Podduszonego pora przełożyć do garnka. Dodać pokrojone w drobną kostkę ziemniaki i selera.
3. Dodać wodę i gotować około 40 minut (do czasu, aż warzywa będą miękkie).
4. Po tym czasie zmiksować ugotowane warzywa. Dodać mleko i ponownie zmiksować.
5. Doprawić gałką muszkatołową, solą i pieprzem.
6. Najlepiej serwować z grzankami. Ja grzanki zrobiłam z chleba żytniego, wrzucając, lekko doprawione solą i czosnkiem, na patelnię z odrobiną oleju.